Interviews en mais oogsten

Hallo allemaal!

En er zijn alweer een paar weken om, dus weer tijd voor een update☺
Alweer twee weken hebben we de mais geoogst die bij ons in de tuin stond. Een leuk klusje, eerst de maiskolven van de plant afhalen, dan de maiskolfen pellen en vervolgens alle maisjes van de kolf afhalen (dat laatste is vooral een pijnlijk process). Vervolgens gaat de mais naar de maler, en krijg je maismeel terug. Als je nagaat dat al dit werk ongeveer 20 cent per kilo oplevert, is dat wel erg weinig! Wij hadden in total misschien 15 kilo en dat heeft wel een paar uur werk geweest voor 4 mensen. Maar dit is wel de harde realiteit voor de meeste mensen hier. Goed om dat toch eens zelf te ervaren.
(onze nachtwaker Felix hielp ook mee, en die was ongeveer even snel als ons 3en bij elkaar haha)

De afgelopen weken ben ik begonnen met de interviews, erg spannend maar ook zeker leuk. Verschilende organisaties zijn zeker geinteresseerd in de bonen en ik ben ook met mensen van andere projecten (bijvoorbeeld zoete aardappelen met meer vitamin A) te interviewen om te kijken wat we daar van kunnen leren.
Nu moet ik alleen nog even een goed onderzoek ontwerpen waar we ook werkelijk het effect van de bonen kunnen meten en zorgen dat er genoeg bonen beschikbaar zijn maar dat zijn zorgen voor later. Ik begrijp nu in ieder geval al stukken beter waar ik mee bezig ben☺

Naast mijn werk heb ik vorige week zondag samen met mijn huisgenoten ‘les gegeven’. Mijn huisgenoot Katrien kent een Malawiaanse vrouw, Fanny, die politie agent is en op zondag vrijwillig de kinderen les geeft bij haar thuis. Elke zondagmiddag komt er een groep van 40-50 kinderen op af en daar kan ze natuurlijk altijd wat hulp bij gebruiken Erg leuk om te zien hoe deze vrouw dat met zoveel enthousiasme doet. Zij ziet in haar dagelijkse werk veel kinderen die dingen stelen, en net zo behandeld worden als volwassenen en daardoor al snel hun toekomst kwijt zijn. Zij probeert door de kinderen extra les te geven te stimuleren om hun best te doen op school. Dus de cijfers, de letters, de ledematen, rekenen, we hebben alles in een paar uur doorgenomen.

Afgelopen woensdag was echt een topdag. Na eerst een uur bij de plek waar ik sochtends normaal opgehaald wordt te hebben gewacht (van 6:45-7:45) en ik eindelijk opgehaald werd kwam ik op het kantoor waar weer eens geen internet was. De kabel was ergens gebroken, maar waar? dat was de vraag. Waarschijnlijk werd het vandaag gemaakt... tja. Dus na een paar uur geloofde ik daar ook al niet meer in. Dus ik wilde wel weer naar huis, gelukkig gingen ze nog naar de stad. Maar eerst wel even langs het huis van de chauffeur, om steenkool te halen, wat weer ergens anders afgeleverd wordt, dan nog even naar de winkel... pffff om 11:30 was ik weer thuis en had ik niks gedaan. Lekker afrikaans hahah

Verder heb ik donderdag eindelijk mijn PhD collega, Zewdy, kunnen ontmoeten die ook een phd in Ierland doet, maar hier woont met haar man en kinderen om onderzoek te doen. Erg leuk om eindelijk elkaar in het echt te kunnen zien ipv via skype en mail en natuurlijk om bij te praten over hoe alles ervoor staat.

Op donderdagavond hadden we een diner van werk, de baas van CIAT (waar ik voor de Malawi afdeling werk) Africa zou langskomen voor een dagje. Aangezien de agenda al vol was, moest het een diner worden. Het hotel was erg dicht bij mijn huis, en ik dacht daar loop ik wel even heen. Geen problem zou je zeggen, maar het is hier om half 6 toch echt pikkedonker en er loopt bijna niemand meer op straat dan. Ik moet zeggen dat ik in het donker toch ook wel een held op sokken ben en ik liep dan ook stevig door. Ik wist op een gegeven moment niet meer waar ik heen moest (al die hekken/muren om huizen lijken s nachts echt op elkaar..) en gelukkig ging er net ergens een gate open en ben ik maar gaan vragen. Naar wat heen en weer gepraat werd er iemand gevonden die wist waar het was en die is met me meegelopen (het was heel dichtbij).
Dat was dus 1 keer maar niet weer. Toen ik bij het diner aankwam verklaarde iedereen me dan ook voor gek…. Lopen in het donker?

Het was een erg mooi hotel, en een lekker buffet. We kregen een briefje met het protocol voor de avond (Waarom????). Dus het was een beetje geforceerd allemaal en we waren maar met 15 mensen dus ik snapte het nut niet helemaal. Na een introductierondje, toespraak 1 en 2 zonder inhoud mochten we eerst eten. Daarna nog een uur lang een toespraak, pffff. Tijd om weg te vluchten en tijd voor karaoke, Samen met Zewdy en Ashraf (haar man) gingen we naar de karaoke die 1x per maand in een cafe is. Zij zijn beide groot fan en kunnen allebei ook heel goed zingen!! (hij is karaoke dj geweest en zij was leadzanger in het schoolkoor vroeger).

Gisteren zijn we met de huisgenoten naar de albumpresentatie van een heuse malawiaanse rockband geweest. De eerste rockband in Malawi welteverstaan. Erg leuk, er waren niet erg veel mensen, maar de muziek was erg goed. Leuk dat dit soort dingen hier ook langzaam doordringen, in het algemeen wordt rockmuziek als van de duivel gezien en daardoor zullen al niet veel mensen komen luisteren.

Ik heb nu nog iets meer dan 4 weken hier, dus ik moet even goed gaan verzinnen wat ik nog allemaal wil gaan doen! Sowieso gaan we nog een veldstudie doen, dus daar zal ik de komende weken voorbereidingen voor gaan treffen.

Vanmiddag ga ik weer volleyballen, ik ben gevraagd door een team en ik mag meedoen in een halve finale .. let’s see. In elk team moet minimaal 1 vrouw zitten en daardoor zit er in elk team dus ook maximal 1 vrouw, flauw he?!?

Onze afghaanse huisgenoot is vanochtend jammer genoeg vertrokken, en er komt vandaag een duits meisje voor in de plaats dus er is nog maar 1 man over in ons huis!

Nou dat was m weer!

Groetjes, Marijke