Update
Door: Marijke
Blijf op de hoogte en volg Marijke
15 September 2011 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Hi guys!
Zo, na 10 dagen weg te zijn zal ik even wat van me laten horen! Ten eerste nog bedankt voor alle mailtjes/berichtjes die ik heb gehad voor ik wegging. Ik heb geen tijd gehad om overal op te reageren, maar ik heb ze gelezen!
Inmiddels heb ik al meer dan genoeg meegemaakt om een verhaaltje over te schrijven
PS: Het is een veel te lang verhaal geworden, kies maar een leuk kopje uit om te lezen, je kunt overal beginnen
Kaapstad
Na een dikke dag reizen kwam ik op 5 september aan in Cape town. ’s Nachts had ik een overstap in Qatar gehad, en daar moest ik 8 uur wachten. Genoeg mannen in wittejurken en vrouwen in Nikaabs gezien met een aangename temperatuur (rond de 30 graden ’s nachts). ’s Ochtends vloog ik om 7 uur naar kaapstad, waar nog even een tussenstop werd gemaakt in Johannesburg. Dat was m’n reisje wel. Gelukkig stond er een taxichauffeur met mijn naam op een bordje op me te wachten, chill!
Al snel was ik bij het hostel, waar Karlijn al ruim twee weken verbleef. Ze had hier al genoeg mensen leren kennen, dus de dag erna ging ik met de Oostenrijkse denise naar het Robbeneiland. De gevangenis waar Mandela heeft vastgezeten. Indrukwekkend om te zien, vooral met de verhalen van een exgevangene erbij. De tijd in kaapstad heb ik vooral doorgebracht op toeristische spots, lekker filmpjes gekeken met andere mensen in het hostel. En zelfs met een paar belgen De wereld draait door gekeken. Gezellig!
De eerste echte tour was naar Cape point en Kaap de goede hoop (wat niet het meest zuidelijke puntje van afrika is;)). Een hele dag door een geweldig mooi gebied gereden, en zelfs nog een stukje op een (te kleine)mountainbike afgelegd. Oo en ik heb mijn favo dieren, de pinguins in de echte natuur gezien op boulders beach, geweldig mooi.
Reis naar Mariental
Op weg naar Mariental moesten we de grens oversteken naar Namibie. Op zich niet zo’n probleem, maar het was een hilarisch moment. Om ongeveer 10 uur ’s avonds stonden we bij de Zuid Afrikaanse douane. Paspoorten gecheckt, en toen de koffer nog. De bus had een aanhangwagen met koffers, waar random koffers uitgehaald werden. Deze werden op een stenen muur op een rijtje gelegd.Als jouw koffer erbij lag moest je erbij gaan staan. Ze hadden een herdershond bij zich, die de drugs moest ruiken. Er werden twee buisjes met drugs verstopt onder de tassen, en toen mocht de hond komen. Met een publiek van 60 mensen deed de hond net alsof er niks aan de hand was.. blijkbaar was de hond er nog niet klaar voor, maar hij rook echt niks:P 1,5 uur later konden we dan weer verder... leuke animatie onderweg..
Mariental
Mariental is een plaats in Namibie,op 18 uur in de bus vanaf kaapstad. Karlijn heeft hier 5 weken van haar stage gezeten, en wilde de omgeving ook graag aan mij laten zien. Nou, hier heb ik wel wat cultuur opgesnuifd:P Ten eerste was het er heel warm (heet) en droog (bodylotion, zonnebrand en lippenspul zijn een must). Op de weg in de bus veranderde het landschap van groen, naar geel, bruin en dor.
Karlijn heeft onderzoek gedaan in klinieken (soort huisarts) en het ziekenhuis in Mariental. De afstanden zijn gigantisch, mensen uit een gebied ongeveer zo groot als Nederland moeten naar het ziekenhuis in Mariental. Aangezien in Namibie het onderwijs heel slecht is, komt de meerderheid van de artsen en zusters uit Kenia, Cuba en andere landen.
Wij verbleven in het huis van een dokter uit Cuba, die nu voor een maand in cuba was. Dat betekent het huis voor ons alleen, wat wel lekker was. We kwamen om 4 uur in de nacht aan, daarna nog even gaan slapen. Om half 10 stond karlijns vriend in namibie (Gustav) voor de deur met nog 2 vrienden. Goeiemorgen! Een goed begin!
Ik zal een paar grappige dingen die ik heb meegemaakt proberen te verwoorden.. (voor de rest hebben we vooral in de zon gelegen omdat het gewoon te heet was)
We gingen bij zuster Kioko(uit Kenia) kijken op de maternity ward (baby’tjes), we konden wel meehelpen zei ze. Ze moesten nog een zwangere vrouw met de ambulance halen uit Hogenes. Ze vroeg ons of we niet meewilden, natuurlijk wij gingen mee! Wij snel naar huis, spullen pakken, ambulance, opschieten dachten wij. Toen we in de ambulance zaten reden we eerst even naar de sloppenwijk van Mariental om een andere man te halen (die zich nog stond te wassen). Deze man had honger dus we gingen ook nog even langs de spar waar hij boodschappen kon doen. Mm apart, toen gingen we eindelijk echt op weg. 1,5 uur rijden!! en toen waren we er. Over hobbelweggetjes met 120 km/uur en heel veel stof. Ik en Karlijn zaten te hoesten in de ambulance van het stof... Onderweg stopten we ook nog een paar keer, want de achterklep ging steedsweer een beetje open. Straks viel de brancard eruit..Uiteindelijk toen we er waren mochten we mee in de behandelkamer, even de ontsluiting opnemen bij de zwangere vrouw. Nadat dat gedaan was mocht de vrouw zelf vast in de ambulance gaan liggen. Wij gingen even met de zuster die daar dienst had mee naar haar huisje, we kregen drinken, koekjes en alle familiefoto’s te zien. De mensen kennen echt geen haast. Na ongeveer een uurtje gingen we weer op pad naar het ziekenhuis.De vrouw lag te steunen en kreunen achterin en de zuster zei alleen: if you have pain, breathe in and out.. Uiteindelijk is de baby in het ziekenhuis geboren!
Verder ben ik al door een namibiaanse man gevraagd mee te gaan naar zijn geboortestad (lees om met hem te trouwen). Dat gaat hier echt verassend makkelijk, je hoeft elkaars naam niet eens te kennen, als je blank bent gaan alle deuren open.
Karlijn is wel steeds eerste keus (girl with white hair), dus ik heb het iets minder druk.:P Elke dag liepen we ons stukje naar de supermarkt, en werden we ongeveer 15 keer aangesproken, al is het alleen maar hi, how are you? Of lekker nagestaard worden, geniaal! Ik en Karlijn worden hier aangezien als sisters aangezien we beiden even lang zijn.
Verder zijn we met healthcare worker Allen (uit Zimbabwe) door de sloppenwijken van Mariental gelopen, er zijn er een stuk of 15! Hij ging mee, omdat wij het met ons tweetjes toch niet zo’n veilig idee leken. We zijn door 4 heengelopen, sommige zijn alleen golfplaten huisjes, maar er zijn ook wijken waar de huisjes van steen zijn. Hier was het helemaal feest, we werden alleen maar aangestaard en er kwamen allemaal schattige kindjes op ons af.Tja, dan voel je je best blank, apart en rijk.. Kindjes in vieze kleren (wat wil je met al het stof) en de haren wild op het hoofd. Ook in de sloppenwijken heb je gewoon bars, inclusief koeling, pooltafel, houten bar enz.. dat is dan wel weer raar om te zien.
De twee verpleegsters Kioko en Everlyne (beide uit Kenia) wonen ook op het ziekenhuisterrein en hebben beiden een dochtertje. Als zij werken laten ze de meisjes van 5 gewoon alleen thuis. Wij hebben ook een paar uur voor kinderoppas gespeeld, een ware uitdaging. Je merkt dat ze niet veel aandacht krijgen, omdat de moeders veel aan het werk zijn. Maar we hebben wel leuk met ze gespeeld, ze ijs gevoerd en gefrisbeed (dat kenden ze nog niet)!
Een hele mooie tijd gehad in Mariental en zeker een toevoeging aan de reis! Uiteindelijk gingen we gisteravond weer terug naar kaapstad, om onze reis langs de kust te beginnen. We hadden een taxi gebeld om vanaf het huis naar de plek van de bus gebracht te worden. Deze had het of niet begrepen (sprak slecht engels) of hij had geen zin..hij kwam in ieder geval niet opdagen. Dus uiteindelijk hebben een meisje en jongen die rondhingen bij het ziekenhuis ons geholpen met de tassen dragen zodat we uiteindelijk toch nog op tijd bij de bus kwamen. 18 kilo op je rug is verre van relaxt als je heel erg moest haastten. Uiteindelijk kwam de bus natuurlijk nog een half uur later! Toch wel handig dat iedereen je wilt helpen ( niet als je bedenkt dat ze dat alleen maar doen omdat je blank bent)
Nu ben ik weer in kaapstad. Morgen ga ik een poging doen om bovenop de tafelberg te komen. Daarna gaan we naar Oudtshoorn (struisvogels kijken en eieren eten:P) daarna gaan we naar Wilderness (check google pics, en type in wilderness, south africa;)) en verder de kust af!
Ik ben ook benieuwd hoe het met jullie allemaal gaat! Laat maar een berichtje achter!:)
Liefs, Marijke
Zo, na 10 dagen weg te zijn zal ik even wat van me laten horen! Ten eerste nog bedankt voor alle mailtjes/berichtjes die ik heb gehad voor ik wegging. Ik heb geen tijd gehad om overal op te reageren, maar ik heb ze gelezen!
Inmiddels heb ik al meer dan genoeg meegemaakt om een verhaaltje over te schrijven
PS: Het is een veel te lang verhaal geworden, kies maar een leuk kopje uit om te lezen, je kunt overal beginnen
Kaapstad
Na een dikke dag reizen kwam ik op 5 september aan in Cape town. ’s Nachts had ik een overstap in Qatar gehad, en daar moest ik 8 uur wachten. Genoeg mannen in wittejurken en vrouwen in Nikaabs gezien met een aangename temperatuur (rond de 30 graden ’s nachts). ’s Ochtends vloog ik om 7 uur naar kaapstad, waar nog even een tussenstop werd gemaakt in Johannesburg. Dat was m’n reisje wel. Gelukkig stond er een taxichauffeur met mijn naam op een bordje op me te wachten, chill!
Al snel was ik bij het hostel, waar Karlijn al ruim twee weken verbleef. Ze had hier al genoeg mensen leren kennen, dus de dag erna ging ik met de Oostenrijkse denise naar het Robbeneiland. De gevangenis waar Mandela heeft vastgezeten. Indrukwekkend om te zien, vooral met de verhalen van een exgevangene erbij. De tijd in kaapstad heb ik vooral doorgebracht op toeristische spots, lekker filmpjes gekeken met andere mensen in het hostel. En zelfs met een paar belgen De wereld draait door gekeken. Gezellig!
De eerste echte tour was naar Cape point en Kaap de goede hoop (wat niet het meest zuidelijke puntje van afrika is;)). Een hele dag door een geweldig mooi gebied gereden, en zelfs nog een stukje op een (te kleine)mountainbike afgelegd. Oo en ik heb mijn favo dieren, de pinguins in de echte natuur gezien op boulders beach, geweldig mooi.
Reis naar Mariental
Op weg naar Mariental moesten we de grens oversteken naar Namibie. Op zich niet zo’n probleem, maar het was een hilarisch moment. Om ongeveer 10 uur ’s avonds stonden we bij de Zuid Afrikaanse douane. Paspoorten gecheckt, en toen de koffer nog. De bus had een aanhangwagen met koffers, waar random koffers uitgehaald werden. Deze werden op een stenen muur op een rijtje gelegd.Als jouw koffer erbij lag moest je erbij gaan staan. Ze hadden een herdershond bij zich, die de drugs moest ruiken. Er werden twee buisjes met drugs verstopt onder de tassen, en toen mocht de hond komen. Met een publiek van 60 mensen deed de hond net alsof er niks aan de hand was.. blijkbaar was de hond er nog niet klaar voor, maar hij rook echt niks:P 1,5 uur later konden we dan weer verder... leuke animatie onderweg..
Mariental
Mariental is een plaats in Namibie,op 18 uur in de bus vanaf kaapstad. Karlijn heeft hier 5 weken van haar stage gezeten, en wilde de omgeving ook graag aan mij laten zien. Nou, hier heb ik wel wat cultuur opgesnuifd:P Ten eerste was het er heel warm (heet) en droog (bodylotion, zonnebrand en lippenspul zijn een must). Op de weg in de bus veranderde het landschap van groen, naar geel, bruin en dor.
Karlijn heeft onderzoek gedaan in klinieken (soort huisarts) en het ziekenhuis in Mariental. De afstanden zijn gigantisch, mensen uit een gebied ongeveer zo groot als Nederland moeten naar het ziekenhuis in Mariental. Aangezien in Namibie het onderwijs heel slecht is, komt de meerderheid van de artsen en zusters uit Kenia, Cuba en andere landen.
Wij verbleven in het huis van een dokter uit Cuba, die nu voor een maand in cuba was. Dat betekent het huis voor ons alleen, wat wel lekker was. We kwamen om 4 uur in de nacht aan, daarna nog even gaan slapen. Om half 10 stond karlijns vriend in namibie (Gustav) voor de deur met nog 2 vrienden. Goeiemorgen! Een goed begin!
Ik zal een paar grappige dingen die ik heb meegemaakt proberen te verwoorden.. (voor de rest hebben we vooral in de zon gelegen omdat het gewoon te heet was)
We gingen bij zuster Kioko(uit Kenia) kijken op de maternity ward (baby’tjes), we konden wel meehelpen zei ze. Ze moesten nog een zwangere vrouw met de ambulance halen uit Hogenes. Ze vroeg ons of we niet meewilden, natuurlijk wij gingen mee! Wij snel naar huis, spullen pakken, ambulance, opschieten dachten wij. Toen we in de ambulance zaten reden we eerst even naar de sloppenwijk van Mariental om een andere man te halen (die zich nog stond te wassen). Deze man had honger dus we gingen ook nog even langs de spar waar hij boodschappen kon doen. Mm apart, toen gingen we eindelijk echt op weg. 1,5 uur rijden!! en toen waren we er. Over hobbelweggetjes met 120 km/uur en heel veel stof. Ik en Karlijn zaten te hoesten in de ambulance van het stof... Onderweg stopten we ook nog een paar keer, want de achterklep ging steedsweer een beetje open. Straks viel de brancard eruit..Uiteindelijk toen we er waren mochten we mee in de behandelkamer, even de ontsluiting opnemen bij de zwangere vrouw. Nadat dat gedaan was mocht de vrouw zelf vast in de ambulance gaan liggen. Wij gingen even met de zuster die daar dienst had mee naar haar huisje, we kregen drinken, koekjes en alle familiefoto’s te zien. De mensen kennen echt geen haast. Na ongeveer een uurtje gingen we weer op pad naar het ziekenhuis.De vrouw lag te steunen en kreunen achterin en de zuster zei alleen: if you have pain, breathe in and out.. Uiteindelijk is de baby in het ziekenhuis geboren!
Verder ben ik al door een namibiaanse man gevraagd mee te gaan naar zijn geboortestad (lees om met hem te trouwen). Dat gaat hier echt verassend makkelijk, je hoeft elkaars naam niet eens te kennen, als je blank bent gaan alle deuren open.
Karlijn is wel steeds eerste keus (girl with white hair), dus ik heb het iets minder druk.:P Elke dag liepen we ons stukje naar de supermarkt, en werden we ongeveer 15 keer aangesproken, al is het alleen maar hi, how are you? Of lekker nagestaard worden, geniaal! Ik en Karlijn worden hier aangezien als sisters aangezien we beiden even lang zijn.
Verder zijn we met healthcare worker Allen (uit Zimbabwe) door de sloppenwijken van Mariental gelopen, er zijn er een stuk of 15! Hij ging mee, omdat wij het met ons tweetjes toch niet zo’n veilig idee leken. We zijn door 4 heengelopen, sommige zijn alleen golfplaten huisjes, maar er zijn ook wijken waar de huisjes van steen zijn. Hier was het helemaal feest, we werden alleen maar aangestaard en er kwamen allemaal schattige kindjes op ons af.Tja, dan voel je je best blank, apart en rijk.. Kindjes in vieze kleren (wat wil je met al het stof) en de haren wild op het hoofd. Ook in de sloppenwijken heb je gewoon bars, inclusief koeling, pooltafel, houten bar enz.. dat is dan wel weer raar om te zien.
De twee verpleegsters Kioko en Everlyne (beide uit Kenia) wonen ook op het ziekenhuisterrein en hebben beiden een dochtertje. Als zij werken laten ze de meisjes van 5 gewoon alleen thuis. Wij hebben ook een paar uur voor kinderoppas gespeeld, een ware uitdaging. Je merkt dat ze niet veel aandacht krijgen, omdat de moeders veel aan het werk zijn. Maar we hebben wel leuk met ze gespeeld, ze ijs gevoerd en gefrisbeed (dat kenden ze nog niet)!
Een hele mooie tijd gehad in Mariental en zeker een toevoeging aan de reis! Uiteindelijk gingen we gisteravond weer terug naar kaapstad, om onze reis langs de kust te beginnen. We hadden een taxi gebeld om vanaf het huis naar de plek van de bus gebracht te worden. Deze had het of niet begrepen (sprak slecht engels) of hij had geen zin..hij kwam in ieder geval niet opdagen. Dus uiteindelijk hebben een meisje en jongen die rondhingen bij het ziekenhuis ons geholpen met de tassen dragen zodat we uiteindelijk toch nog op tijd bij de bus kwamen. 18 kilo op je rug is verre van relaxt als je heel erg moest haastten. Uiteindelijk kwam de bus natuurlijk nog een half uur later! Toch wel handig dat iedereen je wilt helpen ( niet als je bedenkt dat ze dat alleen maar doen omdat je blank bent)
Nu ben ik weer in kaapstad. Morgen ga ik een poging doen om bovenop de tafelberg te komen. Daarna gaan we naar Oudtshoorn (struisvogels kijken en eieren eten:P) daarna gaan we naar Wilderness (check google pics, en type in wilderness, south africa;)) en verder de kust af!
Ik ben ook benieuwd hoe het met jullie allemaal gaat! Laat maar een berichtje achter!:)
Liefs, Marijke
-
15 September 2011 - 17:53
Rosan:
Jeetje Marijke wat een mooie verhalen.
Leuk! Veel plezier nog!
Groetjes,
Rosan -
15 September 2011 - 20:23
Lisanne:
Hee!
Dat klinkt al spannend allemaal!
"voor de rest hebben we vooral in de zon gelegen omdat het gewoon te heet was" haha grapjas, klinkt ontzettend logisch ;)
heel veel plezier nog!
xx Lisanne
-
15 September 2011 - 20:33
Leonie:
Superleuke blog, Marijke! Ik had 'm via Facebook gezien.. Vond 'm helemaal niet te lang:P In één ruk uitgelezen:)
Veel plezier nog met sight-seeen en groetjes aan je sister!:D -
15 September 2011 - 21:02
Jeeej:
yoo marijketjei! eindelijk een update! Leuk om te lezen!! wat cool dat je met de ambulance mee mocht! wel grappig dat je dan merkt hoe anders het daar allemaal gaat/is.. :P
hier gaat ook alles goed, co-schappen nog niet begonnen dus ben nog een beetje aan het chillen (maar dat is eigenlijk aardig saai omdat de rest alw wel begonnen is;P)
enjoy!!!! xxx -
15 September 2011 - 21:02
Jeeej Again:
Wat ik me nog afvroeg.... hoe bevalt het eten daar??? -
15 September 2011 - 22:45
Dorien:
Leuk om te lezen wat je mee maakt.
Super!
Hoop dat je nog een mooie tijd hebt daar.
Liefs Dorien -
16 September 2011 - 07:33
Evelien:
Heeu!
leuk om te lezen :). Leuke dingen maak je al mee. Ben ook benieuwd naar de fotos. En kinderen leren frisbeeen? Heeul goed! :P
Hier gaat het prima heb nu 8 vakken dus wel een beetje druk maar wel leuk :).
Heel veel spass da en ik houd je blog in de gaten! :P
xx
-
16 September 2011 - 08:59
Janny:
wat een mooi verhaal,
wat een belevenissen ........
geniet ervan ! -
16 September 2011 - 11:57
Malou:
Hee Marijke!
Superleuk om je verhaal te lezen, en veel herinneringen van mijn tijd in Zuid Afrika komen naar boven! :-) Hier gaat alles zijn gangetje, ben bezig met regelen van mijn minor, lekker aan het yoga-en en mediteren en proberen wat voor de studie te doen, haha. Ik zal binnenkort wel even een mailtje sturen, dan doe ik je uitgebreider verslag van de gang van zaken hier ;-). Ook liefs aan Karlijn!
xxx Malou -
16 September 2011 - 14:21
Annegreet:
Hej Marijke,
Wat een super mooie verhalen en indrukken. Super tof dat je ook al het echte leven daar een beetje hebt kunnen ontdekken, ipv alleen maar toerist zijn!
Getrouwde leven hier is goed :D. Daarnaast met m'n master begonnen. Super leuke (buitenlandse)studiegenoten. Ook iemand uit Afrika. De cultuurverschillen zijn ook hier bijzonder om te ontdekken :)
Goede reis. En geniet ervan.
Liefs -
17 September 2011 - 09:50
Winie Hoekman:
Alle kopjes gelezen!!! Mooie verhalen.
Veel plezier!
Groet, Winie -
19 September 2011 - 16:55
Roos:
Leuk, veel plezier!:) -
20 September 2011 - 00:48
Alida:
Heel leuk om te lezen, hoop wel dat je de tafelberg te voet naar boven gaat, dat maakt het extra bijzonder om er bovenop te staan.
Heb je Hout Bay al gelokaliseerd?
Je zal ook vast het aanbod krijgen om op een struisvogel te rijden, vraag Ilona en Daisy maar eens naar hun ervaringen...wij hebben ons toen een kriek gelachen.
Zeg geniet ervan en we wachten de volgende up-date weer af -
20 September 2011 - 09:29
Judith:
Hey Marijke!
Wat een belevenissen! Heel veel plezier daar!
Groetjes,
Judith -
22 September 2011 - 15:08
Esther Hummel:
Heeey Zus!
Tjongejonge wel een late reactie van mij zeg *schaamschaam*. Maar ik kan als -slechte- smoes gebruiken dat mijn internet dit verhaal pas na al deze tijd geladen heeft [a] Echt super om te lezen, en ik word er mega jaloers van. Fijn dat je zo'n mannenaanbod hebt, weet je in elk geval waar je moet zoeken als je écht wanhopig wordt hier hahahaaha.
Beetje jammer dat het bellen net zo slecht ging.. maar ik ga je wel even mailen aangezien een heel verhaal hier posten ook weer zo wat is =p
In elk geval viel spass en ik hoop dat je Karlijn hebt teruggevonden/de goede bus hebt gehaald ;)
Liefs!
-
22 September 2011 - 20:11
Ankelie Schepers:
Hey,
Mooi blog, erg leuk om te lezen!
Ben benieuwd naar de volgende ;p
Veel plezier daar!
X Ankelie -
23 September 2011 - 04:59
Hedwig:
Heey Marijke,
wat leuk allemaal! En wat zie je veel. Hier in Australië gaat het wel redelijk. De stage-opdracht valt wat tegen maar verder wel een super mooi land, over een paar weken hoop ik wat meer rond te kijken..
Wanneer ga jij weer terug naar NL?
Veel plezier nog daar!
xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
