Goodbyes

Het einde van een fantastische tijd in Kenia is aangebroken. Nu ik dit schrijf zit ik alweer in mijn kamer in Wageningen lekker warm binnen, buiten kom ik liever niet in verband met de stromende regen.
Tijd om mijn kamer weer in te richten, een stageverslag te schrijven en de balans op te maken. De laatste week in Kenia ging heel snel en er moest ook heel veel nog gebeuren. De zondag voor ik weg ging kwamen mijn koks naar Kibwezi voor een afscheidslunch. Tegen negen uur, half tien zouden ze er zijn wat betekent dat ze om 12 uur in kibwezi aankwamen. Voor hun een wereldreis, zo vaak komen ze niet in dit stadje op ongeveer 18 km vanaf hun huis. Ik had onze hond even meegenomen, komt die ook nog eens buiten de poort, nou dat werd wel hilarisch gevonden. Een hond aan een ketting en er dan mee gaan lopen? Doe normaal:P Toch liep de chairman er maar al te trots mee. Bij ons thuis even wat gedronken en na alle verbazing over wat voor mooi huis ik in woonde konden we beginnen met koken. ‘you have a very smart (=mooi) house’ en ze waren er ook heel verbaasd over dat het zo koel binnen was, in hun kleien hutjes met golfplaten dakje brand je volgens mij echt naar buiten overdag. Een vriezer.. woow zoiets kouds hadden ze nog nooit gevoeld. Of je daar echt eten in kunt bewaren? Ze wisten het nog niet zo zeker.. Maar goed, het koken, buiten ons brandhout en de stenen maar weer opgezocht waarmee we de vorige keer ook gekookt hadden. De pannen ingesmeerd met modder aan de buitenkant (zijn ze aan de buitenkant weer schoon te krijgen) en toen kon de kip geslacht worden. Éen van de vrouwelijke koks is een vrouw met harde hand, dus zij slachtte die kip wel even. Hilarisch gezicht! Hoe makkelijk dat ging en hoe snel!
Uiteindelijk zaten we om 3 uur aan tafel met een uitgebreid diner: Beefstew, chickenstew, vegetable curry, sukuma wiki (soort spinazie) rijst, ugali, chapati, soda’s… voor ieder wat wils Daarna nog even een fotoshoot.. zodat ik hen niet vergeet (zijn ze heel erg bang voor). Ik heb ook een cadeau van de koks gekregen, een mooie rode sjaal met bloemen.
De week die daarna begon ben ik druk geweest met conversiefactoren en afvalfactors. Dit is voorbereidend werk voor het voedselconsumptieonderzoek wat gaat plaatsvinden vanaf deze week. In het kort wordt in dit onderzoek al het eten geregistreerd wat het kind de dag ervoor gegeten heeft. Er gaat een lokale research assistant met het kind naar zijn/haar huis en daar moet precies worden aangegeven wat er de dag ervoor gegeten is. Soms kan dit lastig zijn omdat het voedingsmiddel niet meer in huis is. Dan kan het in water afgemeten worden, dus bijvoorbeeld een schaaltje vul je dan met water ipv rijst. Zo weet je ruwweg hoeveel ml rijst iemand eet. Ik moest de factoren maken om dan van ml water naar grammen rijst om te reken. Dit moest gebeuren voor heel veel voedingsmiddel, dus daar heb ik mij mee vermaakt, lekker koken, wegen en nog meer wegen. De maatbeker was mijn beste vriend Verder moest er ook worden bepaald als je bijvoorbeeld een kleine, medium of grote mango eet, hoe zwaar deze dan is? En hoeveel je werkelijk eet, en hoeveel afval is? Leuke klusjes. De eerste dag met Emily (research assistant) naar de markt gegaan, in de tas de weegschaal en bij elk stalletje vragen of we de groentes/fruit konden wegen. Iedereen vond het erg interessant en wilde wel meewerken. Ik schreef alle gewichten op, na het wegen moesten we wel wat kopen, waar we dan later mee gingen koken. Erg leuk om te doen
Op vrijdagavond had ik nog een afscheidsfeestje bij ons thuis, voor alle (nieuwe) studenten, research assistants, Inge brouwer(prof die op bezoek was), dietiste Karin, Elise (begeleider), 2 cameramannen, Ingrid, Ingrid haar ouders.. Een heleboel mensen! Het was erg gezellig en een leuke afsluiting. Ook weer de onvermijdelijke speeches. Gelukkig veel lovende woorden
De cameramannen waren trouwens via de EU, om een film te maken over de INSTAPA projecten waarvan het cassavita project er 1 van is. Ze waren 2 dagen in kibwezi om te filmen, jammer genoeg niet op mijn school. Ik ben heel erg benieuwd naar het resultaat!
Op zaterdag was dan echt mijn laatste dag op ‘mijn’ school wat ondertussen al niet meer mijn school was. Afroza had ik maandag en dinsdag ingewerkt en dinsdag had ik alles overgedragen. Wat een fijn gevoel, dat je lekker met de kindjes kan spelen en je verder nergens druk over hoeft te maken. Heb vast wel 50 kindjes een vette neptattoo gegeven haha. Na het voeden heb ik ze allemaal getrakteerd op een lolly en een ballon.. ballonnen zijn echt helemaal het einde haha. Geweldig om te zien! Raar om iedereen naar huis te zien gaan en te weten dat je ze alleen nog maar op foto’s zult zien.. Een groepje kinderen ging nog liedjes voor me zingen en dansen, superlief!! Voor de koks en Dan had ik nog wat cadeautjes meegenomen, voor de koks een tas met handdoek, een shirt van mij (ze wilden mn kleren hebben), samosa’s, meel, popcornmaïs, koekjes en nog wat zeep, tandenborstel.. Voor Dan had ik een jack en handschoenen gekocht voor op de motorbike. En voor mijn ‘kindje’ had ik een tasje met kleurpotloden, boekje en bellenblaas. Ik geloof dat ze er erg blij mee waren.. Dat is zo raar he, als mensen hier een cadeau krijgen is het normaal om het niet te openen tot je thuis bent. Dus ik heb gelijk maar gezegd dat ze mochten kijken haha. Dan nogmaals de laatste foto’s en gaan..
Na een uur zouden we al vertrekken naar Nairobi met ingrid en haar ouders dus ik moest even heeeel snel inpakken. Het paste net, of net niet? Nouja dat zou ’s avonds in het hotel wel komen. Uiteindelijk rond half 4 vertrokken, maar na een half uurtje op weg te zijn file.. Bleek dat de weg afgesloten was omdat er iemand vermoord was (of 3 personen?). De politie was erbij gekomen en toen waren mensen in opstand gekomen tegen de politie (en het leger).. Het resultaat was in ieder geval eerst een kopje thee, en toen nog langer wachten. 3 uur later konden we weer verder, de sfeer was nog steeds een beetje grimmig, maar gelukkig waren we weer op weg. De eerste keer trouwens dat we ik in zoiets terecht kwam in Kenia. Gelukkig ook maar. Met wat vertraging kwamen we om 10 uur s avonds in het Panafrica hotel in nairobi hotel aan. Ik wil niet weten hoeveel sterren het hotel heeft, maar het was geweldig! We kregen een doekje om ons gezicht schoon te maken, nou mijn doekje was bruin van al het kibweziaanse stof. Die mensen zullen wel gedacht hebben wat een zwerver hahaha. In het hotel zaten allemaal rugby spelers, erg leuk om weer wat blanke mannen te zien, helemaal deze haha. Na even gegeten te hebben op de kamer nog wat herorganisatie van de koffers gedaan, lekker bijgepraat en toen slapen. Een kort nachtje, om half 6 gingen we weer op weg naar het vliegveld. Om 10 uur vertrok mijn vliegtuig pas, maar het was wel handig om vast met ingrid en haar ouders naar het vliegveld te gaan! Een lange dag van wachten en films kijken, uiteindelijk na een overstap in london kwam ik rond 11 uur ’s avonds in Amsterdam aan. Daar stonden paps, mams en beide zussies op me te wachten. Met spanddoek en al (zie facebook). Superlief Leuk om iedereen weer te zien!!!
Nu ben ik bijna weer geacclimatiseerd, heb vandaag mijn kamer in wageningen weer ingericht. Gister diplomauitreiking gehad van een paar vriendinnen. Zo begint mijn leventje hier al snel weer. Vanaf volgende week ga ik bezig met mijn stage verslag en dan hoop ik over een maandje afgestudeerd te zijn!
Dat was voorlopig het laatste verslag van mijn avontuur Als ik mijn verslag afheb en interessante bevindingen heb schrijf ik misschien nog wel een kort stukje.
Ik hoop dat er snel een nieuw avontuur komt!!
Liefs, Marijke

Ps:
Nog wat statistiekjes (omdat ik dat zo leuk vind): In totaal hebben we op mijn school (kithasyu) de afgelopen 13 weken 10.000 bordjes cassave geserveerd, 6240 kilo cassave gepeld en in totaal 2500 gesneden cassave gekookt hihi