Happy birthday:)

Hallo allemaal!
Hoe is het daar in NL? Het werd al lang weer tijd voor een berichtje!
Eerst even over het onderzoek:
Vorige week maandag zijn we begonnen op de eerste basischool: Muusini. Een school op ongeveer een kwartiertje rijden van Kibwezi (5 minuten snelweg en 2km zand/hobbelpad). De dagen van de screening zien er als volgt uit: Om 6 uur lopend naar de matatu van het onderzoek die de ‘technicians’ (bloedafname mensen), de research assistants en ons als studenten naar de school brengen. Rond half 7 rijdt de matatu weg en rond 7 uur is iedereen gearriveerd en beginnen we met alles uitpakken. Voor ons als studenten zijn er 4 taken, die we elke dag doorwisselen. Taak 1 is de registratie, alle kinderen worden geregistreerd en krijgen een nummer met een clipboard. Hierop wordt genoteerd of het bloed afgenomen is, het kind ontbijt heeft gehad en of er medicijnen zijn gegegeven. Elke dag helpt 1 student de research assistant hierbij. Taak 2 en 3 zijn de analyses. We doen in het veld 3 analyses met het bloed, een malariatest, we testen het hemoglobine level (ijzer) en CRP (infectie). Taak 4 is secretary, deze zorgt dat de administratie goed verloopt en het kind de resultaten via de verpleger krijgt. Dat was over onze taken. Vanaf half 8 komen de kinderen (7 uur begint hier school) en om ongeveer 1 uur zijn we meestal weer terug. Dan nog data invoeren en voorbereiden voor de dag erna.
De ouders van de kinderen die meedoen met de screening (om te kijken of ze geschikt zijn voor het onderzoek, dus een lage vitamine A status hebben) hebben een informed consent getekend dat ze akkoord zijn dat hun kind meedoet met het onderzoek. De kinderen worden per dag uitgenodigd voor de dag erna, ze moeten nuchter zijn voor het bloedprikken. Veel kinderen krijgen geen ontbijt, dus dat is vaak geen probleem.. Als de kinderen bij het onderzoek komen hebben we een laptop met een leuke film aanstaan, ze worden geregistreerd. Als ze geregistreerd zijn zijn ze klaar om geprikt te worden (vingerprik), maar omdat de kinderen vaak heel koude handen hebben moeten ze eerst een paar minuten met hun handen boven een vuurtje zitten, zodat het bloed beter stroomt. Na het bloedprikken krijgen ze ontbijt: 3 boterhammen met jam en een beker porridge (bruine soort pap aangelengt met water en een beetje suiker). Ze vinden het heerlijk, terwijl je er in Nederland denk ik niemand echt blij mee maakt. Dan wachten ze op de resultaten en komen ze bij de verpleger ‘sammy’. Alle kinderen worden ontwormt met een pil, veel hebben ook ringworm (plekjes op hun hoofd) en krijgen daar crème voor. Kinderen met malaria, een te laag ijzer of iets anders worden ook behandeld, elke dag hebben we 2 kisten vol medicijnen mee. Daarna zijn de kinderen klaar en gaan weer naar de klas.
De kinderen vinden het allemaal erg spannend. Op de eerste school waren er veel ouders die hun kinderen niet mee wilden laten doen aan het onderzoek. Ook kwamen de ouders vaak niet mee met hun kinderen. Resultaat was toch wel wat huilende kindjes, wat ook wel te begrijpen is. Mzungu’s (blanken) om je heen, bloedprikken.. eng toch? Hier zijn ze toch wel wat huiveriger, ook omdat ze zich er denk ik vantevoren niet zoveel bij voor kunnen stellen. Gelukkig hebben we heel veel snoepjes mee, en die vinden ze heel lekker (krijgen ze normaal bijna nooit of niet).
Op de tweede school (die we deze week hebben bezocht) “Kitashyu” doen vrijwel alle kinderen mee, en als ze niet meedoen hebben ze een reden. Een groot verschil, alle ouders komen mee en de sfeer is gewoon beter. Deze school ligt ongeveer 5 km van de snelweg over een zandpad in het niks. Tegen de heuvels aan, echt een geweldig uitzicht. In deze school hadden we een leegstaand gebouwtje wat we konden gebruiken voor ons onderzoek. Toch een heel verschil met in een grote tent werken..
In totaal hebben we nu ongeveer 600-700 kinderen gescreend, volgende week op de laatste school nog de laatste 400.
De scholen hebben er ook profijt van dat ze meehelpen aan het onderzoek, op de eerste school is dus een tent neergezet en zijn er banken en tafels voor het onderzoek gemaakt, deze kunnen ze houden als het onderzoek klaar is. De tweede school was al een gebouwtje voor ons, dus deze school is helemaal geverfd en ook hier zijn er tafels en banken gemaakt.

Uitstapje Wundanyi
Vorig weekend zijn Ingrid, Laura en ik een weekendje eropuit getrokken. Omdat we niet veel vrije weekenden hebben moesten we het er gelijk maar weer van nemen dachten we. We zijn op vrijdagmiddag/avond naar Voi gegaan, een stadje richting Mombasa op ongeveer 2 uur rijden afstand. We waren een beetje laat vertrokken, rond 4 uur want overdag moest er natuurlijk nog gewoon gewerkt worden. Toen snel naar de snelweg gelopen, maar er stopte al snel een busje die ons natuurlijk als 3 blanke meiden wel even bij de highway wilde afzetten:). Bij de highway op iets wachten wat ons naar voi kon brengen. Nou, binnen 10 minuten hadden wij een aperelaxte lift in een vrachtwagen. Met zn 3en op het bed van de chauffeur en gaan. Een geweldig uitzicht vanuit de cabine. Onder het rijden werden we gewezen op de zebra’s giraffen en zelfs olifanten! Na 2 uur werden we gedropt en moesten we naar het stadje gebracht worden. Er stonden al genoeg pickipicki’s klaar (motors die je overal heenbrengen), maar op 1 of andere manier heb ik me daar nog niet aan gewaagd), maar er kwam ook een kenyan wildlife auto langs, een jeep met banken achterop. En natuurlijk 3 blanke meiden mogen mee! Haha, we waren er in een toptijd! Peking express zou hier een eitje zijn!!
We bleven één nacht in voi, daarna een nacht in de taita hills. De volgende ochtend dus vroeg met de matatu naar voi, een rit van ongeveer 2 uur over de ergste hobbelwegen ooit haha. Gigantisch veel kuilen, en vaak ging de matatu naast de weg rijden, dat was beter te doen dan over de weg… uiteindelijk heel aangekomen en op zoek naar het guesthouse waar we wilden slapen. Al snel kwamen we een man tegen die ons wilde gidsen, prima. Dus een heel eind gelopen, lunch bij zijn huis gehad, echt wat een lieve mensen. We wilden graag wat van de omgeving zien dus hebben een rots beklommen. Het dorpje waar we waren lag hoog in de bergen, en boven de wolken. Ook was het erg groen en gewoon paradijs! Na een paar uur rond gewandeld te hebben naar het guesthouse: het Helsinki research station. Een guesthouse waar vaak onderzoekers slapen, maar waar je ook gewoon kan slapen. Leuk om te zien dat zoiets bestaat, en wat een uitzicht!! We hoorden al snel dat s avonds een Amerikaan kwam die insectenonderzoek deed. Gezellig met de man gepraat, rond de 60 jaar uit Boston, woont al erg lang in Kenia, 11 maanden per jaar. 3 weken per maand woont hij in Nairobi, 1 week in het veld met zijn assistente. Of het alleen zijn assistente was zijn we niet uit, feit was dat ze samen een vakantiehuis aan het bouwen waren bij een groot meer in Kenia en dat we welkom zijn! Super, haha. En hij was op zoek naar een beest wat een vlieg is zonder vleugels en lijkt op een spin. Hij heeft overal affiches opgehangen en looft een beloning van 30.000 shilling (300 euro) uit voor degene die het beestje levend vind. Dat is echt gigantisch veel geld hier, dus het zal wel heel moeilijk zijn om te vinden. Hij had net toevallig een affiche in Kibwezi gehangen, dus dat was wel grappig te horen. Na deze inspannende dag zondag lekker uitgeslapen en genoten van een heerlijk ontbijt in het hostel, avocado, banaantjes, eitje, toast.. mmm heerlijk! Daarna hadden we nog een afspraak met onze gids, want we wilden de cave (grot) met schedels nog zien. De dag ervoor hadden we hem al een flinke fooi gegeven, want het was echt een toffe kerel! Maar een half uur te laat en nog half dronken en weet ik wat kwam hij aanlopen.. Dan weet je weer waar je geld voor gebruikt is.. zo jammer.. Nouja, we zijn toch maar weer meegegaan. Ergens tussen de bananenplanten liep hij omhoog en op een gegeven moment riep hij komen! Ja, doei, we vertrouwden er niks van, dus nadat we hem hadden verteld dat hij eerst terug moest komen, kwam hij half vallend weer naar beneden. En hielp ons naar boven. Naar een superklein rotsje met wat schedels. Wat het nou echt voorstelde kon hij ook niet meer helemaal vertellen. Jammer.. Al met al een mooi weekend, met wat rare momentjes :P Op de terugweg hebben we in Voi nog even uitgebreid ingeslagen, want hier is de supermarkt iets groter (nog steeds geen 10% van wat ze in een Appie of Hoogvliet hebben) en hebben ze kaas!
Verjaardag
De dag erna was het dan zover: Mijn verjaardag! Jeej!! ’s Avonds had ik alle studenten, Elise, Jasper, Ronja en de research assistants uitgenodigd bij het guesthouse voor een diner. We waren met z’n 14en en hebben lekker gegeten! Het was erg gezellig. Ik heb een mooie tekening gekregen van Ronja, balonnen:), een kanga (een doek die je kan gebruiken als rok), een kitui (masaidekentje) en een taart!! Dik verwend dus! In het guesthouse kunnen we onze eigen etenswensen doorgeven en dan proberen ze het te maken. Ik had dus een verzoekje voor pasta met veel groente en onze meegebrachte mozarella. Dit bleek een kleine misser te zijn.. De 2 dagen erna heb ik ziek op bed gelegen… Iedereen heeft hier heel goed voor me gezorgd:) Echt super lief! En nu gaat het weer helemaal goed, met dank aan de antibiotica, maar amai ik voelde me vrij ellendig.. Bij het onderzoek kunnen we de CRP meten (infectie) dus ik was wel benieuwd wat ik had, mijn waarde was 94 (normaal is < 10), het hoogste wat we ooit gemeten hebben haha voor het onderzoek. Was wel duidelijk dat mn lichaam nog hard bezig was om iets weg te krijgen..

Komende tijd
Dit weekend blijven we in kibwezi: Morgen om 10 uur hebben we ons eerste uur swahili les. Onze begeleider Elise heeft ook swahili les gehad, en haar lerares gaat ons nu ook lesgeven. We hebben een heus lokaaltje hier in het guesthouse dus ik ben erg benieuwd. Dinsdag staat de volgende les al gepland. Verder moeten we nog wat research doen naar fietsen, als het onderzoek straks begint moeten we anders vanaf de snelweg nog een paar km naar de schooltjes lopen. Waarschijnlijk is het handiger om een fiets te kopen. Maar waar haal je die, en hoe duur? Dat gaan we proberen uit te zoeken. De research assistants moeten ook nog leren fietsen, dus wij gaan ze fiets les geven! Een school ligt te ver van de highway, die krijgen een motorbike! Zaterdagavond gaan we naar Fatima, een Keniaanse vrouw die een guesthouse heeft samen met een Duitse man hier in Kibwezi. We hebben haar nog niet ontmoet, maar ze heeft ons met Elise, Gloria en Tami uitgenodigd om te komen. Zondag gaan we met Daniel naar zijn ouders. Daniel is de manager van ons guesthouse, een jongen van 22 jaar en erg christelijk. We zijn erg benieuwd wat ons te wachten staat, 10 uur vertrekken we hier, en om 4 uur gaan we eten… en voor de rest, geen idee!
Volgende week is de laatste week van de screening op de derde school: Tangee. Ik ben erg benieuwd hoe het daar zal zijn! Als de screening is afgelopen hebben we vrijdagavond een party bij Elise thuis, en zaterdag tot dinsdag gaan we naar Mombasa!!! Aan de kust, lekker de toerist uithangen, helemaal goed! We gaan met z’n 4’en, Tami gaat ook mee. Super veel zin in en ik ga lekkere dingen eten en even helemaal genieten van de stad haha
Crap, nu heb ik nog steeds niks algemeens over hoe alles hier gaat verteld, dat komt de volgende keer echt, maar het is nu alweer veel te lang geworden…
Tot snel weer!! Laat een berichtje achter met hoe het met je gaat of iets anders leuks, ik ben benieuwd!!
De link naar de foto’s is: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.2770563923357.94385.1835775070&type=3&l=9883be22ec
Liefs, Marijke